Krug an der Wiedau to humorystyczny film kryminalny, który ukazuje wytyczanie granic w 1920 roku na niemiecko-duńskim pograniczu i podkreśla mentalność mieszkańców zachodniego wybrzeża. W filmie główną rolę odgrywa pięć języków używanych na zachodnim wybrzeżu Szlezwika (niemiecki, fryzyjski, dolnoniemiecki, sonderjysk, duński), które podkreślają wyjątkową różnorodność językową i kulturową regionu przygranicznego.
Film został wyprodukowany przez Et Nordfriisk Teooter i Bund Deutscher Nordschleswiger. Reżyseria: Gary Funck; producent: Uffe Iwersen.

Beschreibung des Films (www.vidaa-wiedau.eu/film): In dem fiktiven kleinen Krug an der schleswigschen Westküste, direkt an der Wiedau und somit auf der deutsch-dänischen Grenze gelegen, werden 5 Sprachen gesprochen: Dänisch, Synnejysk, Friesisch, Plattdeutsch und Deutsch. Viele Stammgäste beherrschen alle diese 5 Sprachen, zumindest passiv. So herrscht am Tresen und am Stammtisch vom Krug auch ein sprachliches Gewirr, das den auswärtigen Gast an babylonische Verhältnisse erinnert, für die Einheimischen aber lediglich eine über die Jahrhunderte gewachsene Notwendigkeit darstellt in einer Region, in der Jüten, Friesen und Deutsche sich ein und denselben Dorfkrug teilen. Innerhalb der gesamten europäischen Union stellt diese sprachliche Vielfalt auf so engem Raum ein absolutes Unikum dar und zeigt die enge historische und kulturelle Verbundenheit des alten Herzogtums Schleswig über die deutsch-dänische Grenze hinweg. Unterstützt wird der Film durch deutsche und dänische Untertitelung.

W fikcyjnym miejscu Krug (dzban, kufel) na zachodnim wybrzeżu Szlezwiku, położonym bezpośrednio nad rzeką Wiedau, a więc na granicy niemiecko-duńskiej, mówi się pięcioma językami: duńskim, synnejskim, fryzyjskim, w dialekcie dolnoniemieckim oraz języku niemieckim. Wielu jego stałych bywalców posługuje się wszystkimi tymi językami, przynajmniej w stopniu biernym. W ten sposób przy ladzie i przy stoliku panuje plątanina językowa, która przyjezdnym przypomina wieżę Babel, ale dla miejscowej ludności jest oczywistością, która narastała w regionie na przestrzeni wieków, w którym Jütten, Fryzowie i Niemcy dzielą się tym samym wiejskim dzbanem. W całej Unii Europejskiej ta różnorodność językowa na tak wąskiej przestrzeni stanowi absolutny unikat i ukazuje bliską więź historyczną i kulturową dawnego Księstwa Szlezwiku ponad granicą niemiecko-duńską. Film uzupełniony został niemieckimi i duńskimi napisami.